Autorem pomnika jest Henryk Burzec (1919-2005). W latach sześćdziesiątych XX wieku był twórcą serii mieleckich żelbetonowych rzeźb. Jego pozostałe monumentalne rzeźby z betonu to:
- "Lot"
- "Radość życia"
- "Miotacz"
- "Tancerka"
Rzeźba "Biegaczki" powstawała w Mielcu w latach 1964-1966. Pierwotnie została ona usytuowana przy stadionie sportowym Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji — dawniej FKS "PZL-STAL".
Symbol "Biegaczek" znajdował się także na starym logo MOSiR Mielec, a dzisiaj, mimo kolorystycznych zmian logotypu Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji, "Biegaczki" nadal są jego częścią i lokalnym symbolem sportu i współzawodnictwa.
Tak wygląda logo MOSiR Mielec, którego "Biegaczki" są częścią.
Pomnik przedstawia dwie kobiety uchwycone w biegu, które połączone są biodrami. Forma przestrzenna sugeruje moment rywalizacji podczas przekraczania linii mety. Ich figury są nienaturalnie wysmuklone oraz twarze i ciała pozbawione rysów i szczegółów anatomicznych. Oryginalna kolorystyka rzeźby jest monochromatyczna w odcieniu szarości.
W 2021 roku "Biegaczki" zostały bezpiecznie przeniesione wraz z częścią postumentu z poprzedniej lokalizacji (między ulicami Kusocińskiego, a Solskiego). Obecnie znajdują się one przed wejściem na nową Halę sportowo-widowiskową przy ul. Kusocińskiego. Rzeźba jest dostępna dla wszystkich odbiorców. Zadbano również o odpowiednią nawierzchnię typu FON, dzięki której poruszanie się wokół rzeźby jest bezpieczne dla osób z zaburzeniami wzroku.
Rzeźba tworzy integralną część z Halą sportowo-widowiskową i stanowi lokalny symbol zwycięstwa.
Na czym polegały prace konserwatorskie mieleckich "Biegaczek"?
Projekt obejmował przeprowadzenie prac konserwatorskich i restauratorskich, których celem było przywrócenie walorów estetycznych rzeźby oraz ochrona przed postępującą erozją.
W pierwszym etapie skoncentrowano się na zabezpieczeniu osłabionych elementów rzeźby. Następnie przystąpiono do oczyszczania pomnika z zanieczyszczeń poprzez mycie wodą pod ciśnieniem. Identyfikowano najbardziej podatne na zniszczenia fragmenty zaprawy, dostosowując ciśnienie wody do stanu podłoża. Luźne nawarstwienia biologiczne i kurz zostały usunięte za pomocą szczotek, a cała powierzchnia rzeźby została poddana opryskowi biobójczemu.
Kolejnym krokiem było wzmocnienie rzeźby poprzez impregnację preparatem krzemoorganicznym. Po okresie sezonowania przystąpiono do uzupełniania ubytków, przy czym rysy, pęknięcia i drobne szczeliny zapełniono drobnoziarnistą zaprawą iniekcyjną, a ubytki w formie rzeźbiarskiej uzupełniono za pomocą zaprawy mineralnej. W celu poprawy estetyki obiektu przeprowadzono scalanie kolorystyczne powierzchni betonu.
Ostatnim etapem było zabezpieczenie rzeźby przed działaniem wody poprzez hydrofobizację. Wszystkie prace odbyły się na miejscu, eliminując konieczność transportu rzeźby. Na zakończenie procesu wykonano ostateczne scalenie kolorystyczne, nadając rzeźbie nowy, odrestaurowany blask.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.